Ashtu si e gjithë natyra, jeta njerëzore përbëhet nga ritmet dhe ciklet. Në veçanti, një cikël jete zgjat rreth 7 vjet, në fund të të cilit do të përjetoni një rigjenerim total psikofizik.
Biologjia mëson se trupi ynë ripërtërin të gjitha qelizat e tij, duke përjashtuar ato të sistemit nervor, çdo 7 vjet ose më shumë. Në të njëjtën mënyrë, psikologjia identifikon ciklet e të njëjtës kohëzgjatje të transformimit individual. Pra, brenda 7 viteve ju pësoni një ndryshim total psikofizik.
Faza e arsimit: nga 0 deri në 21 vjet
Faza fillestare e jetës sonë bazohet në pjekurinë e sistemit neuro-shqisor: në vitet e para të jetës fëmija mëson të njohë mjedisin përreth nëpërmjet shqisave. I njëjti fëmijë në këtë fazë është krejtësisht i varur nga prindërit dhe ka tendencën të imitojë dhe të përthithë sjelljet që percepton.
Në fillim të moshës shkollore, aftësitë e të menduarit dhe aftësitë e tjera zhvillohen. Organet kryesore të sistemit ritmik zhvillohen dhe figurat jashtë familjes, si shokët e klasës dhe mësuesit, fitojnë rëndësi. Në këtë fazë zhvillohet edhe aftësia për t’u lidhur.
Në periudhën e adoleshencës ndodhin ndryshime të mëdha dhe lindin emocione të reja. Personaliteti i vërtetë i djalit zhvillohet dhe tani mund të matet me koncepte abstrakte që formojnë gjykimin e tij. Në këtë fazë adoleshenti përjeton ndryshimin midis së mirës dhe së keqes dhe zbulon seksualitetin. Kjo mbyll ciklin e parë të jetës.
Faza e vetë-ndërgjegjësimit: 21 deri në 42 vjet
Gjatë kësaj kohe i riu fillon të eksplorojë botën e larmishme të emocioneve. Gjithashtu në këtë periudhë personaliteti i tij do të fillojë të stabilizohet. Rreth moshës 30 vjeçare ka një fazë reflektuese në të cilën individi mëson të ripërcaktojë njohuritë e tij për botën dhe ta konsolidojë atë. Në këtë fazë, i rrituri tani do të ketë një vetëdije të plotë, ai do të ketë mësuar të veprojë sipas mendimeve dhe ndjenjave të tij. Është momenti më i lartë i jetës, në të cilin pranojmë veçantinë tonë.
Faza e vetë-zbulesës: 42 deri në 63 vjeç e lart
Kjo fazë karakterizon pjekurinë e plotë: individi tani është mjeshtër i të gjitha mjeteve të fituara gjatë jetës dhe fillon të shprehë pasurinë e tij krijuese. Në këtë periudhë i rrituri jeton një lloj anti-adoleshence, që karakterizohet edhe nga agjitacioni i madh i brendshëm. Kjo fazë, megjithatë, zgjidhet duke u kthyer drejt botës dhe drejt njerëzve që na rrethojnë, duke filluar të japë në vend që të kërkojë vetëm. Në këtë fazë qenia njerëzore nuk është më e fokusuar në veten e tij por shpenzon gjithë energjinë e tij për të formësuar atë që e rrethon.
Në mes të kësaj faze, individi është i lirë nga ndikimi i pasioneve apo instinkteve dhe mund të jetojë një jetë më të qetë dhe më pak egoiste. Në shtatë vitet e fundit të kësaj faze individi është gati të ndërmarrë projekte me përgjegjësi të madhe dhe të bëhet një mbështetje për ata që e rrethojnë. Megjithatë, pas moshës 63-vjeçare, zhvillimi i qenies njerëzore merr një kthesë krejt më shpirtërore: energjia fizike reduktohet, por angazhimi emocional ndaj të tjerëve rritet. Është një fazë e reflektimit të veçantë që çon në një shkallë të mirë mençurie. Përtej moshës 63 vjeç, individi përjeton një formë të re lirie dhe një formë të re të rinisë së brendshme. E gjithë kjo e shtyn të eksplorojë veten e tij duke pranuar atë që ende nuk kishte qenë në gjendje ta pranonte.
